piątek, 18 kwietnia 2014

Na kocyku do Australii. Z cyklu 7 bajek dookoła świata

Z opóźnieniem, ale jesteśmy :)


Pierwszy przystanek naszej podróży to Australia. Zanim przeszliśmy do tego co zaplanowałam na dzień właściwy, troszkę wspominałam o świecie, kontynentach i samej australii. Korzystaliśmy z takich książek:

A jak to u nas wyglądało? Posłuchajcie:

Oto Maurycy - koń podróżnik.


Witaj Agatko! Chciałbym Cię zabrać w podróż dookoła świata. Usiądź obok mnie na kocyku i odlatujemy. Fruuu... 
Popatrz to świat. My mieszkamy o tutaj. W Polsce. Polska leży w Europie. Trzymaj się mocno, przed nami bardzo daleka droga. Musimy przelecieć nad oceanem...


O popatrz dolatujemy, widać już Sydney. To stolica Australii. Stolica to takie najważniejsze miasto. Tam czeka na nas nasz przewodnik.

Poznaj Amy. Mieszka tutaj od urodzenia i pokażę nam Australię


- Witajcie jestem Amy. Bardzo chętnie pokażę Wam Australię. Jesteśmy w Sydney. Jej symbolem jest budynek Opery. Popatrzcie te białe dachy przypominają żagle statków. Australia jest niewielkim kontynentem, większość z nas - Australijczyków mieszka na wybrzeżu, blisko oceanu. Środek Australii nazywamy Outback, czyli odludzie. Tam są głównie pustynie. Wiecie co to pustynie?I znajduje się tam kolejny Symbol Australii góra Uluru.


Zabiorę Was teraz do mojego kolegi, nazywa się Djalu. Jego tata jest prawdziwym Aborygenem. Aborygeni to ludzie, którzy mieszkali tutaj pierwsi. Ich plemiona żyją tak samo od wieków. Tata Djalu przeprowadził się bliżej miasta i hoduje owce. To u nas populara praca.

- Witajcie jestem Djalu. Na co dzień się tak nie ubieram, ale chciałbym Was zabrać do wioski mojego dziadka. O ta śmieszna rzecz, którą trzymam to bumerang. Jest naprawdę zabawny, jak rzucę to wraca... Poznajcie mojego dziadka. Nazywa się Balun i przygotował dla nas opowieść. Usiądźmy.



- Witajcie dzieci. Posłuchajcie LEGENDY O TYM, DLACZEGO KANGURY SKACZĄ:

Kiedyś nie było kangura, lecz zwierzę, które jak wszystkie inne biegało na czterech łapach. Pewnego razu jednak wybuchł w buszu wielki pożar. Zwierzę otoczyły ze wszystkich stron płomienie. Chciało uciekać przez ogień, ale jego przednie łapy spaliły się. Zwierzę cofnęło się więc i z wielkim wysiłkiem odbiło się na tylnych łapach tak mocno, że przeskoczyło przez płomienie. Od tej chwili zwierzę to stało się kangurem, który zawsze skacze na tylnych łapach. Jego przednie łapki są krótkie, a sierść na nich czarna, jakby opalona w ogniu...

Słyszycie te dźwięki? (https://www.youtube.com/watch?v=JEgXAu30yuY) To wojownik gra na digderidoo. To taki długi instrument. Zmykajcie już, niedługo zapadnie zmierzch. Ale zanim odejdziecie popatrzcie na nasze malowidła.






- Chciałam Wam pokazać jeszcze nasz jeden symbol - Wielką Rafę Koralową. Popatrzcie jaka piękna.
- Agatko musimy się żegnać z Amy i Australią. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy. Trzymaj się odlatujemy. Fruuuu.....

_________________________________________________________________________________

Jak to wyglądało w praktyce:
Siedziałam z Agatką na kocyku. Na oparciu sofy powiesiłam drugi koc.Zaczęłyśmy od oglądania dużej mapy. Obrazki wydrukowałam, podkleiłam taśmą dwustronną. W trakcie opowiadania, przyklejałam. Rozmawiałyśmy sobie. Właściwie to Agata z konikiem. 

Po zakończeniu podróży pokazałam też zwierzęta Australijskie. Na razie tylko poznaliśmy nazwy. Wykonałyśmy też dwie prace plastyczne.

Kangura metodą aborygeńską:



Oraz rafę koralową:



Tyle u nas. Koniecznie zajrzyjcie do innych mam. 



środa, 16 kwietnia 2014

7 bajek dookoła świata

Post o Australii powinien być dziś. Z przyczyn niezależnych, zdrowotnych musi poczekać. Materiały mam gotowe, ale córa się rozchorowała i nie ma ochoty na takie zabawy, tylko spanko i przutulanko.
Ale obiecujemy, że post pojawi się najpóźniej w piątek.
I wrócimy do regularnego pisania :*

środa, 2 kwietnia 2014

W kwietniu bądź niebieski!

Pamiętacie występ pewnego aktora (nota bene świetnego) w programie śniadaniowym? Dla przypomnienia: https://www.youtube.com/watch?v=aPkS0mahhEE
pojawiły się też wtedy materiały nagrywane w metrze.
Pamiętacie te dyskusje? Że naćpany, pijany, zwariował ile było wyzwisk, poniewierania. Jak łatwo było nam ludziom oceniać... A potem okazało się, że to tylko aktorska gra w ramach akcji związanej z poszerzaniem wiedzy o autyzmie. 

Czemu do tego wracam?
Wyobraźcie sobie, że jesteście rodzicami dziecka z autyzmem. Idziesz z dzieckiem do lekarza, na spacer, na plac zabaw i czujesz na sobie wzrok innych ludzi i słyszysz szepty, że niewychowane, że jesteś beznadziejną matką/beznadziejnym ojcem niepanującym nad dzieckiem... 
A teraz wyobraź sobie, że jesteś w świecie, którego nie rozumiesz, nie rozumiesz słów, znaczeń, nie wiesz jak powiedzieć, że chce Ci się jeść, Ci wszyscy ludzie dookoła tylko budzą w Tobie poczucie strachu. Wszystko Ci przeszkadza ze zdwojoną siłą, czujesz każdą nitkę skarpetki... Żyjesz w szklanej kuli...

bardzo łatwo nam wydać osąd - dziwak, rozwydrzone dziecko, nieradząca sobie matka. Czy naprawdę warto osądzać?

Czemu o tym piszę?
Dziś - 2 kwietnia - rozpoczęła się międzynarodowa akcja - Na niebiesko dla autyzmu, oryginalnie Light it up blue. Tego dnia wiele budynków zostało podświetlonych na niebiesko, wiele ludzi ubrało się na niebiesko, bądź dodało jakiś niebieski akcent do ubioru. Miesiąc kwiecień ogłoszono Światowym Miesiącem Wiedzy Na Temat Autyzmu. 

Czym jest autyzm nie będę pisać. Jest setki stron poświęconych temu tematowi, zaczynając od wikipedii.



Jak włączyć się do akcji?
- poszerz swoją wiedzę na temat autyzmu,
- dziel się zdobytą wiedzą
- wesprzyj lokalną organizację lub konkretne dziecko z autyzmem
- przede wszystkim pokaż, że spierasz i szanujesz rodziny autystów.

Poszukajcie w necie przepięknych fotografii z niebieskimi iluminacjami:
źródło: http://www.autismspeaks.org/news/news-item/join-us-light-it-blue-world-autism-awareness-day
a tu Gdańsk:
trojmiasto.pl